شنای قورباغه یکی ازچهارنوع شنای اصلی است که مسابقات آن رسما برگزار می شود و در عین حال این شنا علاقه مندان بسیاری دارد، زیرا احتیاج کمتری به صرف انرژی نسبت به شنای کرال سینه دارد. یادگیریش آسان است. این شنا برای مسافت های طولانی مناسب است، علاوه بر این ، شنای قورباغه هم جهت شنا کردن در دریا و هم در موقع نجات غریق مفید است. کندترین نوع شنا بین چهار نوع شنای اصلی است.
در این قسمت سعی می شود تکنیک صحیح و فنی شنای قورباغه عنوان شود. همان تکنیکی که امروز قهرمانان برجسته و خوب جهان به اجراء در می آورند. این شنا در واقع به این شکل انجام می شود که بدن درحالتی افقی برروی آب قرار گرفته دستها هر دو آب را از جلو گرفته و توسط کف و ساعد به طرف عقب و زیر شکم می کشند و از همان زیر آب ، به جلو آمده کشیده می شوند. و مجددا عمل کشش آب توسط دستها انجام می گردد. پاها نیز توسط فشار و ضربه ای که به آب وارد می آورند آب را به عقب می رانند. بدین روش که هر ضربه توسط کف پا زده می شود و برای اینکار مفصل ضربه و فشار لازم به آب وارد می شود. این نوع شنا را بعضی از مربیان ” قورباغه تجارتی” نام گذاشته اند.

• حرکت پا در شنای قورباغه

حرکت پا در شنای قورباغه

توصیف حرکت پا
بدن به حالت شناور روی آب قرار می گیرد. ساق پا ابتدا به جهت باسن خم می شود. در ناحیه تهیگاهی خمیدگی ملایمی نیز ایجاد می شود.
زانوها به اندازه ۱۵ سانتی متر در هنگام خم شدن زانو ها از یکدیگر فاصله می گیرند، اندک زمانی قبل از آنکه پاشنه ی پاها به باسن برسند ، پنجه پاها به طرف نازک نی و زانو کشیده می شوند و پاشنه ی پاها به داخل نزدیک می شوند. اکنون ساق پا همزمان از طرفین حرکت کرده و دایره ای را در جهت عقب ترسیم می کند و کف پاها نیز با فشار خود آب را به عقب می رانند.

حرکت پا در شنای قورباغه

به محض اینکه مرحله فشار تمام شد ، پاها به طور کشیده و مستقیم در مجاورت یکدیگر در داخل آب قرارمی گیرد.
ضربه های پای شنای قورباغه باید توسط تخته شنا به منظور به دست آوردن تکنیک و مکانیک صحیح حرکت آن انجام شود. به وسیله ی تخته شنا، شناگر و مربی بهتر متوجه می شوند که ضربه های وارده و یا حرکت های انجام شده توسط پاها به چه میزان تاثیر داشته و چقدر باعث جلو رفتن شناگر می شود و در عین حال حالت و شرایط پاها کاملا مشخص می شود. اما باید توجه داشت که در هنگام استفاده از تخته شنا و پا زدن با آن ، دست ها کشیده شود و تخته را به جلو متمایل سازد و درعین حال شانه ها را کاملا به پائین وداخل آب فرو ببرد.

حرکت پا در شنای قورباغه

باید توجه داشته باشید که پاشنه های پا از سطح آب خارج نگردد واگر چنین موردی را در موقع آوردن پا به جلو مشاهده کردید، باید زانوها را کمی بیشتر به زیر لگن خاصره و باسن برده و به شکم نزدیک سازید. این عمل باعث می شود که پاشنه پاها به پائین برود، یعنی جائی که باید باشد. و وقتی پاشنه های پا در زیر سطح آب باشد نشان می دهد که نیروی وارده توسط کف پا کاملا اثر می نماید. در شنای قورباغه حرکت های پا بسیار مهم است. زیرا ۵۰ در صد پیشروی بدن در آب مرهون ضربه های پا به خصوص از ناحیه کف پا می باشد.

حرکت پا در شنای قورباغه

درعین حال باید در نظر داشت که در بین شناگران قورباغه رو، بعضی ها حرکت دستشان قوی است و باعث پیش روی بیشترشان می شود و بعضی دیگر حرکت پاهایشان. ضربه پاها باید حتی المقدور با کف پا باشد و بدین علت است که لازم است. مچ پاها به طور کامل دارای انعطاف پذیری باشند. برای اینکه مشخص شود که مفصل مچ پای شناگر به اندازه کافی دارای جنبش پذیری است یا نه ، آزمایش ساده ای وجود دارد.

بدین طریق که شناگر مستقیم می ایستد ، در حالیکه پاهایش نزدیک به هم است و دست هایش را پشت سرنگه داشته سعی می کند در همان حالت بنشیند ( عکس زیر ) و باسن او به پاهایش بچسبد . اگر نتواند چنین کند و پاشنه ها از زمین جدا شود یا به عقب بیفتد، نشانه ی این است که مفصل مچ به انداره کافی جنبش پذیر نیست. البته در بعضی ها به علت سفت بودن تا ندون آشیل و یا کشیده نبودن عضلات ساق قادر نیستند این آزمایش را به خوبی انجام دهند. جهت جنبش پذیری مفاصل ، شناگر باید در خشکی خوب تمرین کند.

• تمرینات آموزشی شنای قورباغه
۱- کارآموز شناگر همانند شکل زیر روی لبه  استخربه قراری که هر دو دست به عقب تکیه داده شده می نشیند. در این حالت ساق هر دو پا آویزان در داخل آب  قرار می گیرند. زانو ها به اندازه عرض شانه ها از یکدیگر فاصله دارند و درحالی که پنجه هردو پا به طرف ساق پاها و خارج متمایل می باشند ، کارآموز شنا گر با هردو پای خود دایره ای را درآب ترسیم می نماید. در هنگام اجرای این حرکت، آب توسط کف پای کارآموز فشرده می شود. در انتهای حرکت ، پنجه ی پاها ، مجددا کشیده شده و هر دو پا مستقیم در مجاورت یکدیگر قرارمی گیرند تا حرکت بعدی را شروع نمایند.

تمرینات آموزشی شنای قورباغه

۲- همانند شکل زیر با گرفتن موج گیر روی سطح صورت را بین دو دست بر روی سطح آب قرار می دهیم . در این حالت مبادرت به انجام پای قورباغه می نماییم. زانوها نباید به هنگام زدن ضربه ازیکدیگر فاصله داشته باشند. کارآموز باید حالت جمع ، باز بسته را فراموش نکند. حتما مربی بایستی این حرکت را قبل از اینکه کارآموز انجام دهد، خود به او نشان دهد.

تمرینات آموزشی شنای قورباغه

۳- تمرین ترکیبی : برای اینکه حرکت پا بهتر و موثرتر آموزش داده شود، کار آموز روی آب به شکم دراز می کشد. برای تعادل بهتر با یک دست موج گیر و با دست دیگر کمی پایین تر ازموج گیر را کار آموز می گیرد. نفر دوم با گرفتن کف پای نفری که دراز کشیده، عمل مقاومت آب را درمقابل فشار کف و ساق پا به عقب انجام می دهد.

تمرینات آموزشی شنای قورباغه

۴- همانند شکل زیر با گرفتن تخته شنا توسط دو دست، مسافت های کوتاه بدون تنفس همراه با پای قورباغه طی شود.

تمرینات آموزشی شنای قورباغه

۵- انجام تمرین شماره ۴ بدون استفاده از تخته شنا. دست ها کاملا کشیده و صورت در بین دست ها قرار می گیرد.
۶- کارآموز شناگر در حالی که بر روی شکم در سطح آب دراز کشیده است مبادرت به انجام پای قورباغه می نماید. ضمنا در همین حالت نفر دوم دست های نفر اول را گرفته و آهسته به عقب گام بر می دارد.

تمرینات آموزشی شنای قورباغه

اشتباهات رایج و روش صحیح آن
اشتباه :  زانوها بیش از حد معمول از یکدیگر جدا و باز شوند.
اصلاح : زانوها نباید بیش از عرض شانه از یکدیگر جدا شوند.
اشتباه : کشیدگی پنجه  پاها در هنگام وارد کردن فشار توسط کف پا به آب .
اصلاح: کف پا به طرف خارج چرخانیده شود و پنجه پاها به طرف انگشت کوچک پا رانده شود.
اشتباه : کشیدن زانو به زیر شکم
اصلاح : کف پاها درابتدای مرحله  فشار باید به سطح آب متمایل باشد.

• حرکت یا کشش دستها درشنای قورباغه
توصیف حرکت دست
دست ها با فاصله ای درحدود ۲۰-۱۵ سانتی متر در زیر آب با آرنج های کشیده ، آب را به طرفین  و انتهای بدن می کشند. ضمنا کف دست ها به طور مورب به طرف خارج از بدن قرار خواهند داشت.

حرکت دستها در شنای قورباغه

حرکت دستها در شنای قورباغه

هنگامی که دست ها از طرفین درحدود ۴۰-۳۰ سانتی متر از یکدیگر جدا شدند، مفصل آرنج شروع به خم شدن مینماید. با خم شدن مفصل آرنج ها بازوها و دست ها می توانند حول محور طولی خود به حرکت درآیند.

حرکت دستها در شنای قورباغه

حرکت دستها در شنای قورباغه

توجه داشته باشید که جهت آرنج ها به طرف بالا بوده و در تمام مرحله ی حرکت بالاتر از سایر قسمت های زیر مفصل آرنج خواهد بود. هنگام کشش ، آرنج ها نباید به هیچ وجه از ارتفاع شانه بالاتر باشند، ولی باید نسبت به ساعد و کف دست ها در سطح بالاتری قرار داشته باشند تا به این طریق شناگر بتواند عمل کشش وفشار را بهتر انجام دهد.
درطول دامنه کشش هنگامی که مچ و کف دست ها کمی مانده در امتداد و زیر شانه قرار بگیرند ، مرحله ای است که به اندازه  کافی از یکدیگر فاصله گرفته و در این زمان فشار آغاز می گردد. مرحله  فشار هنگامی شروع می شود که کف دست ها به طرف داخل حرکت می کنند و آرنج ها نیز به طرف بالاتنه آورده می شود.
پس از اتمام مرحله فشار مچ و دست ها از زیر خط میان بدن باید به جلو هدایت شوند. کف دست ها نیز باید نزدیک به یکدیگر قرار داشته باشند.

حرکت دستها در شنای قورباغه

پس از اینکه دست ها کاملاً به جلو هدایت شدند، برای مدتی بسیار کوتاه درهمان حالت، بی حرکت خواهند ماند. این بی حرکتی برای سرخوردن و کشش بدن به جلو صورت می گیرد و بعد از آن کشش و حرکت مجدد دست ها آغاز می شود.

• هماهنگی حرکات دست و پا در شنای قورباغه
اکنون به شرح هماهنگی حرکت دست و پای قورباغه بدون عمل تنفس می‌پردازیم . پس از سرخوردن در آب حرکت دستها شروع می‌شود. دستها قبل از شروع حرکت به طور کامل کشیده هستند. سر بین دو دست قرار خواهد داشت. در مرحله‌ای که کشش دست‌ها به اتمام رسیده و مرحله فشار شروع می‌شود، حرکت پا آغاز می‌شود. در زمانی که هدایت دست‌ها به طرف جلو رو به اتمام است، فشار پا به آب آغاز می‌گردد. لحظه‌ای قبل از شروع مجدد حرکت دست‌ها و پاها مرحله‌ای است که بدن به طرف جلو پیش روی می‌کند و در این زمان کوتاه است که هم حرکت دست و هم حرکت پا متوقف خواهند بود. توجه داشته باشید که آموزش این بی حرکتیِ کوتاه از نکات اساسی در آموزش شنای قورباغه می‌باشد.

                               

                                      

آموزش شنای کرال پشت (+تصاویر متحرک)
کرال پشت نوعی شنا است که در آن بدن به شکل افقی به پشت به موازات سطح آب قرار می‌گیرد و سر تا گوش‌ها داخل آب است و پاها به حالت ضربدر به آب ضربه می‌زنند.
کرال پشت را به سادگی می‌توان یاد گرفت. چون صورت همیشه خارج از آب قرار دارد و دم و بازدم به آسانی انجام پذیراست.

-- فنون و مهارت‌ها

مراحل استارت
در زمان استارت کرال پشت شناگر، پشت به مسیر شنا در داخل آب می‌ایستد. در این هنگام قسمتی از بالا تنهٔ او از آب خارج خواهد بود سپس شناگر با دو دست میله‌ای را که در زیر سکوی استارت به این منظور بسته شده‌است می‌گیرد (برای تمرین استارت کرال پشت می‌توان از موج گیر استفاده کرد) در این هنگام شناگر هر دو پای خود را به طرف بالاتنه کشیده و کف هر دو پا را در حدود ۳۰ سانتی متر زیر سطح آب به دیوار استخر تکیه می‌دهد.

در این حالت حتی می‌تواند پاها تقریباً در کنار یکدیگر طوری قرار گرفته شود که هر یک از آنها از دیگری بالاتر است و شناگر بایستی مراقب باشد که در موقع استارت پاها لیز نخورد، زیرا بیشترین نیروی پرتاب بدن به فاصلهٔ دورتر توسط فشار وارده توسط پاها به دیوارهٔ استخر صورت می‌گیرد.

به محض شنیدن فرمان استارت شناگر سر را به طرف بالا و عقب پرتاب می‌نماید. توجه داشته باشید که بدن در هنگام استارت دارای قوس کمی خواهد بود. در ضمن سر در مرحله اوج بدن در خارج از آب به عقب کشیده شده ودر زمانی که به داخل آب هدایت می‌شود به طرف سینه کشیده می‌شود تا از به عمق کشیدن بیشتر از حد بدن در آب جلوگیری نماید. در این حالت دست‌ها فشاری مخالف به دستگیره آورده و به پایین و داخل نیرو وارد می‌سازند در این حالت عمل دم انجام می‌گیرد. این کار بایستی با انقباض عضلات شکم انجام شود. در مرحله بعد پاهای شناگر از دیواره جدا شده و در حالی که آخرین فشار وارده توسط بازشدن مفصل مچ پا به دیواره می‌آید دست‌ها به طرف سر در حرکت است.

درهمان حال که دست‌ها به طرف بالای سر می‌رود بدن شناگر در حال سقوط در آب می‌باشد شناگر در این حالت در فکر سرخوردن پس از غوطه ور شدن در آب است. چنانچه شناگر پس از استارت بیش از اندازهٔ مطلوب در آب فرو رود ابتدا با زدن چند پای کرال پشت سعی می‌کند بدن را به سطح آب بکشد تا شرایط مناسب بدن نسبت به آب ایجاد شود و سپس شروع به زدن دست و پای کرال پشت می‌نماید.

نکته‌ها
- شناگر شل و آزاد قرار می‌گیرد و روی طرح مسابقه متمرکز می‌شود.
- اینکه دستها (از مچ به پایین) چگونه دستگیره‌های سکوی استارت را بگیرند، از یک شناگر تا شناگر دیگر فرق می‌کند. اکثر شناگران دستگیره‌ها را به اندازه پهنای شانه‌ها می‌گیرند.
-همچنین طرز قرار گرفتن پاها بر روی دیوار از یک شناگر تا شناگر دیگر فرق می‌کند. با وجود این، اکثر شناگران یک پا را چند سانتیمتری بالاتر از پای دیگر قرار می‌دهند.
- در آستانه اعلام استارت (صدای طپانچه یا بوق)، شناگر چند سانتیمتری خود رابالاتر می‌آورد.

- با شلیک طپانچه، با یک حرکت قوی دستها را رها می‌کند.
- دستها (کل دست) از طرفین به روی آب پرتاب می‌شوند.
- شناگر با پاها (کل پا) و با قدرت زیاد به دیوار فشار وارد می‌کند، به طرف بالا و بر روی آب به‌حرکت در می‌آید و سر را نیز در بین دستها به عقب پرتاب می‌کند.
- دستها (کل دست) همچنانکه از طرفین و به موازات سطح آب به حرکت درآمده‌اند، در ناحیه آرنج اندکی خمیده می‌شوند.

- شناگر در هوا بدن را به طور کامل می‌کشد، سر متمایل به عقب است به‌طوری که‌ چشمها انتهای دیگر استخر را می‌توانند ببینند.
- در نقطه اوج مسیر پرواز، بدن قوس مطلوبی برمی‌دارد. در حالی که سر بین دستها (کل دست) قرار دارند، دستها (از مچ به پایین) و پیشانی وارد آب می‌شوند.
- به محض ورود بدن به آب، پاها (از مچ به پایین) شروع به ضربه زدن می‌کنند. همزمان، دستها (کل دست) و سر شناگر را هدایت می‌کنند تا در یک وضعیت کشیده درزیر آب سر بخورد.

- اگر شناگر قبل از انتقال از حالت استارت به شنای کامل چند ضربه پای دلفینی بزند، او قوس بیشتری در هوا برمی‌دارد. این امر شیرجه‌زدن عمیق‌تری را میسر می‌سازد ودستها کاملاً نزدیک به یکدیگر و به صورت کشیده در می‌آیند.
- قبل ازکُند شدن سرعت حرکت، شناگر حرکت پا را تقریباً با هشت ضربه شروع می‌کند.
- جهت حرکت انگشتان پا به طرف بالاست.
- نخستین مرحله پیشران زمانی انجام می‌شود که شناگر نزدیک به سطح آب می‌رسد و تا رسیدن به برگشت طبیعی ادامه می‌یابد.